Na de nipte thuisoverwinning tegen Stekene vorige week, stond er ook deze week weer een thuismatch op het programma, maar deze keer tegen het lager gerangschikte Doornik. In vergelijking met de vorige match werden er noodgedwongen twee wissels doorgevoerd. Mano mocht de plaats van PJ innemen omdat die met een enkelblessure zeker 6 weken out is en Simon kreeg zijn eerste competitie basisplaats omdat Axel verplichte rust kreeg voorgeschreven van de dokter.
Toch leken de wissels in eerste instantie geen echte invloed te hebben op de kwaliteit van ons spel tot Mano aan de opslaglijn kwam en al zijn Packo ervaring aansprak om de volle lengte van de zaal te benutten en smerige float ballen af te vuren die de receptie van Doornik toch enkele keren in verlegenheid kon brengen. Op die manier konden we een kleine kloof slaan die we tot het einde van de set konden vasthouden: 25-22
Ook in de tweede set kregen we een gelijkaardig spelbeeld met mooie aanvallen aan beide kanten, maar deze keer was het Miguel in plaats van Mano die met zijn service een kloofje kon slaan. Zelfs enkele wissels aan de kant van Doornik konden het tij niet keren en zo stond met een 25-20 de 2-0 op het scorebord.
Maar zoals zo vaak in volleybal is het winnen van de eerste twee sets geen garantie op een vlotte 3-0… De coach van Doornik had enkele goede invalbeurten gezien in de vorige set en ook al hadden ze toen geen echt verschil gemaakt, deze set zouden ze dat des te meer doen. Ten opzichte van de eerste twee sets startte Doornik met een halve nieuwe ploeg (setter, libero en een andere middenman). Door deze vernieuwde krachten moesten we even zoeken naar een nieuw opslagtarget en scoorde Doornik iets vlotter waardoor ze een tijdlang een kleine voorsprong hadden, maar halfweg de set leken we opnieuw orde op zaken te hebben gezet (16-14). Maar dan was het de beurt van Doornik om aan opslag een versnelling hoger te schakelen en verdween onze tweepuntenkloof als sneeuw voor de zon en stond het in een mum van tijd 20-21 en 21-25.
Geen man overboord, want we bleven wel met het gevoel achter dat we intrinsiek sterker waren en we vooral ons eigen niveau moesten opkrikken. Maar dat is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan tegen een enthousiast Doornik die niet enkel veel verdedigde, maar met de inbreng van een receptioneel sterkere hoek ook bijna alles vlot tot bij de setter bracht. De frustratie sloop bij ons in de ploeg en ook wissels van Michiel voor Tom en Martijn voor Miguel konden het tij niet echt keren met een logische nederlaag als gevolg (12-16, 17-21 en 19-25).
In de vijfde set is het altijd zaak om een goede start te nemen, wat we dan ook deden (5-3). Maar dankzij hun goede opslag konden ze die kloof (te) snel dichten en zelf een tweepuntenkloof slaan (10-12). We konden die kloof nog wel even kleiner maken, maar uiteindelijk moesten we toch het onderspit delven met 15-17.
Martijn
